Seizoen 1987

Het Formule 1-seizoen van 1987 was een jaar vol spanning, innovatie en controverses. Het seizoen kende een recordaantal deelnemers, met 29 verschillende coureurs die aan minstens één GP deelnamen. Dit jaar was vooral het strijdtoneel voor de dominante teams zoals Williams en McLaren, die zich met geavanceerde technologieën en krachtige motoren hebben gepositioneerd. Williams, met de nieuwe FW11B en de Honda-motor, kwam sterk naar voren als de favoriet.

Een van de meest opvallende eigenschappen van het seizoen was de herintroductie van actieve ophangingen, wat aanzienlijke voordelen bood op het gebied van grip en handling. Deze technologie, geïntroduceerd door teams als Lotus en Williams, zorgde ervoor dat de coureurs met meer vertrouwen en snelheid door bochten konden rijden. Dit leidde tot een aantal spectaculaire races en laat zien hoe technologische vooruitgang een cruciale rol speelde in de competitiviteit van de auto's.

In termen van coureurs waren Ayrton Senna en Nelson Piquet de belangrijkste rivalen. Piquet, die voor Williams reed, bewees zijn klasse met zijn strategische races, terwijl Senna, achter het stuur van de McLaren, zich beroemd maakte met zijn brute snelheid en onverzettelijke wil om te winnen. Hun onderlinge strijd culminated in een aantal memorabele gevechten, waarbij de spanning tussen de twee elektrisch was.

De vorige regels en aerodynamische veranderingen zorgden voor enige controverse, vooral omtrent de vraag of de technische vooruitgangen ten koste gingen van de rijderscapaciteiten en de sportieve ethiek. Desondanks bleef de competitie intens en het seizoen werd gekenmerkt door emotionele overwinningen en onverwachte wendingen, wat het tot een gedenkwaardig jaar in de geschiedenis van de Formule 1 maakte. Het seizoen eindigde uiteindelijk met Nelson Piquet als wereldkampioen, zijn derde titel, en een bewijs van de dominantie van Williams dat jaar.