Seizoen 1984

Het Formule 1-seizoen van 1984 wordt vaak herinnerd als een van de spannendste en meest competitieve jaren in de geschiedenis van de sport. Het seizoen bestond uit 16 races, waarvan de eerste plaatsvond in het Paleis van Zandvoort in Nederland en de laatste in Adelaide, Australië. De strijd om het wereldkampioenschap draaide voornamelijk om de twee topteams: McLaren en Ferrari, met het grote talent van het seizoen, Alain Prost, aan het roer bij McLaren.

Alain Prost, de Franse coureur, zou uiteindelijk de titel veroveren, maar niet zonder enige controverse. Prost begon het seizoen sterk en won zes van de eerste zeven races. Zijn teamgenoot, Niki Lauda, was echter een constante dreiging en zorgde voor een spannende dynamiek binnen het team. De rivaliteit tussen Prost en de jonge sensationele coureur, Nigel Mansell van Ferrari, zorgde ook voor veel spektakel op de baan.

Ferrari had ook een sterk seizoen, met de betrouwbare en krachtige 126C en de vaardigheden van coureurs zoals Michele Alboreto. De Italiaanse stal wist vijf overwinningen te behalen, wat de strijd om het kampioenschap tot het einde spannend hield. Het seizoen culmineerde in de laatste race in Adelaide, waar Prost zijn derde wereldtitel veiligstelde, ondanks een sterke concurrentie van Lauda en Mansell.

Een ander noemenswaardig aspect van het seizoen was de technische vooruitgang van de auto’s, waaronder de opkomst van actief ophangingssystemen en verbeterde aerodynamica. Dit droeg bij aan de snelheid en prestaties van de teams, wat resulteerde in een aantal opmerkelijke races en spectaculaire inhaalmanoeuvres.

Het seizoen van 1984 eindigde in controverse en dramatiek, vooral met de zogenaamde "turbokracht" van de McLaren MP4/2. Dit seizoen liet een blijvende indruk achter in de geschiedenis van de Formule 1, met al zijn onvergetelijke momenten en zijn invloed op de toekomst van de sport.