Seizoen 1967

Het Formule 1-seizoen van 1967 was een dynamisch en spannend jaar, gekenmerkt door intensieve racen en veranderingen in de technologie. Dit seizoen bestond uit 11 Grands Prix, waarbij de strijd om het wereldkampioenschap culminatief was in de laatste races. De introductie van nieuwe aerodynamische concepten en motorveranderingen zorgde voor een opwindende variëteit aan teams en coureurs.

Jackie Stewart, rijdend voor het Matra-Ford team, veroverde zijn eerste wereldkampioenschapstitel. Zijn consistente prestaties en slimme strategieën hielpen hem om zich te onderscheiden in een competitief veld. Stewart won in totaal 2 races en finishte regelmatig op het podium, wat zijn positie in het kampioenschap verstevigde.

De races van 1967 waren niet alleen spannend door de strijd om het kampioenschap, maar ook door enkele dramatische incidenten. De Nederlandse coureur Gijs van Lennep had een opmerkelijke race in de 24 uur van Le Mans, waar hij ook indruk maakte naast zijn Formule 1-optredens. Dit seizoen werd ook gekenmerkt door de trieste verliezen, waaronder de dodelijke crash van de coureur Lorenzo Bandini tijdens de GP van Monaco.

Technologische innovaties zoals de introductie van de 3-liter motoren speelden een cruciale rol in de prestaties van de auto’s. Dit leidde tot een verschuiving in de machtsverhoudingen, waarbij teams als Ferrari, Brabham en Lotus in de frontlinie stonden. De Lotus 49, ontworpen door Colin Chapman, was bijzonder herkenbaar vanwege zijn innovatieve ontwerp en het gebruik van de monocoque-structuur.

Al met al was het seizoen van 1967 een belangrijk jaar voor de Formule 1, dat niet alleen bedoeld was om snelheid en competitie te tonen, maar ook om technologische vooruitgang en de impact van coureurs op de sport te vieren. Het legde de basis voor de verdere evolutie van de racewereld in de jaren die volgden.