Seizoen 1968

Het Formule 1-seizoen van 1968 werd gekenmerkt door spannende races en een dramatische atmosfeer, waardoor het een gedenkwaardig jaar in de autosportgeschiedenis werd. Dit seizoen telde 12 Grands Prix, die hun oorsprong vonden in de dramatische ontwikkeling van zowel techniek als raceteams. De competitie werd gedomineerd door de vernieuwende ontwerpen van de deelnemende teams, waarbij vooral het gebruik van de zogenaamde "monocoque"-structuur het verschil maakte.

Een van de meest opvallende gebeurtenissen van het seizoen was de overlijden van de Britse coureur Jim Clark, die tragisch om het leven kwam tijdens een race in Hockenheim. Clark was een populaire figuur in de sport en zijn dood schokte de Formule 1-gemeenschap diep. Dit leidde tot een periode van rouw en reflectie onder coureurs en teams over de veiligheid in de autosport.

Het seizoen werd uiteindelijk gewonnen door Graham Hill, die zijn tweede wereldtitel veroverde en zijn status als een van de grootste coureurs van zijn tijd bevestigde. Hill reed voor het team van Lotus, dat bekend stond om zijn innovatieve benadering van techniek en design. Zijn prestaties werden benadrukt door de sterke samenwerking met ingenieur Colin Chapman, die een belangrijke rol speelde in het succes van het team.

Het seizoen van 1968 was bovendien een keerpunt voor de Formule 1, aangezien er steeds meer aandacht kwam voor de veiligheid van coureurs. Na verschillende ongevallen, waaronder die van Clark, werd er druk gepleegd op de sport om veiligheidsmaatregelen te verbeteren. Dit zorgde ervoor dat de FIA (Fédération Internationale de l'Automobile) begin jaren '70 ingrepen deed om de risico's voor de coureurs te verkleinen.

Samengevat was 1968 een jaar met tegenstellingen: een mix van triomf en tragedie. Het legde de fundamenten voor een veiligere toekomst in de Formule 1, terwijl het tegelijkertijd de erfenis van iconische coureurs zoals Jim Clark en Graham Hill blijvend markeerde.